No worries, of toch wel?!!

Het gezin is afgelopen weekend in de Blue Mountains geweest dus ik had even heerlijk het huis voor mij alleen. Lekker uitgebreid in bad, gtst terug kijken en op stap.

Vandaag zijn ze weer terug dus byebye silence and back to normal!

Na het ontbijt wilde Vashti mij even spreken, ze begon met de woorden: ‘things are not going well’. Ik ben hier nu een maand en ik merk dat ik me nog steeds niet helemaal thuis voel hier. Waarschijnlijk komt dit omdat het gezin toch wel echt anders is dan het gezin waarin ik ben opgegroeid. Ze zijn niet echt warm en zien me meer als een werknemer dan een nieuw familielid, terwijl de au pairs die ik tot nu toe heb leren kennen allemaal als familie worden beschouwd. Ik voel de afstand tussen ons en als je samen in een huis woont is dat niet erg handig.
Vashti vertelde dat ik op zoek moet gaan naar een nieuw gezin. Zij en haar man Farshad vinden me een aardige meid maar niet geschikt voor dit gezin.

Het vreemde is dat ze dit nooit hebben laten merken. Ik heb 2 weken geleden een gesprek met hun gehad over hoe het ging en wat verbeterd kon worden. Hier heb ik aan gewerkt en hun vorige week gevraagd of ze verbetering zagen. Ze zeiden toen dat het een stuk beter ging en dat ze zagen dat ik plezier heb in het werk.

Maarjaaa.. het kwam als een verrassing maar misschien wel beter zo. Ik vind 3 (AUSTRALISCHE) kinderen toch wel erg veel en heb ook liever dat beide ouders werken.
Smart Au Pairs (de organisatie waarmee ik reis) is op de hoogte en zijn hard op zoek naar nieuwe gezinnen. Zodra hun een lijstje hebben kan ik gaan mailen & Skype.
Hopelijk gaat dit een beetje snel want over 2 weken moet ik stoppen met werken en het huis verlaten.

Ik hou jullie op de hoogte van de veranderingen!